ἐπιμαίνω

ἐπιμαίνω,

A make madly in love with,

τινά τινι Anon.

ap. Suid.s.v. Ἀναγυράσιος.

II. [voice] Pass., with [tense] aor. 2. ἐπεμάνην [ᾰ], but also [tense] aor.1 [voice] Med.

ἐπεμηνάμην Il.6.160

, AP6.309 (Leon.), Luc.Syr.D.21: [tense] pf. -μέμηνα:—to be mad after, c.dat.,

τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο Il.

l.c., cf. Anacr.3, Mosch.Fr.2.2,Plu.Brut..5;

θεὰ ἐ. χώρῳ Call.Cer.30

;

τὰ πράγμαθ', οἷς τότ' ἐπεμαίνετο Ar.V.744

(lyr.), cf. 1469 (lyr.), Luc. Am.22; [ἀστραγάλαις] AP6.309 (Leon.): abs., to be mad, rage, A. Ag.1427, Th.155 (both lyr.).

2. fly madly at, fall upon,

πύργοις APl.4.106

.